مکانیسم توسعه پاک و فرآیند آن

 مقدمه:

پیش­بینی­های صورت گرفته نشان می­دهد که با روند فعلی انتشار گازهای گلخانه­ای، دمای زمین از 1 تا 305 درجه سانتی­گراد تا سال 2100 میلادی افزایش خواهد یافت که معادل افزایش دمای زمین در 10 هزار سال گذشته است. افزایش جمعیت زمین به تغییر کاربری زمین، نابودی جنگل­ها، افزایش فعالیت­های کشاورزی و دامداری، افزایش زایدات جامد و مایع منجر شده است که خود مشکلات زیست محیطی از جمله تغییر آب و هوا را به­دنبال داشته و خواهد داشت.

از طرفی افزایش روز افزون مصرف انرژی­های فسیلی نظیر زغال سنگ، نفت و گاز موجب افزایش انتشار غلظت دی­اکسید­کربن در اتمسفر زمین شده و باعث تغییر تعامل انرژی زمین و اتمسفر شده است.

دی­اکسید­کربن (گازهای گلخانه­ای) بخشی از انرژی ساطع شده از زمین به فضا را جذب و آن را مجدداً به سطح زمین منعکس می­کند. این امر موجب تعادل زمین و اتمسفر می­شود. چنانچه گازهای گلخانه­ای به کلی از بین بروند، دمای زمین حدود 1505 درجه سانتی­گراد سرد می­شود و این به معنی وقوع یک عصر یخبندان دیگر است. از سوی دیگر تجمع بیش از حد گازهای گلخانه­ای موجب جذب بیشتر انرژی ساطع شده از زمین به فضا شده و باعث گرم شدن زمین می­شود. گازهای گلخانه­ای شامل بخار آب، دی­اکسیدکربن، اکسید­نیترو، متان، ازن ­سطحی، کلروفلوروکربن­ها، هیدروفلوروکربن­ها و پرفلوروکربن­ها هستند. بیش از 90 درصد اثر گلخانه­ای ناشی از بخار آب و دی­اکسید­کربن است.

نظریه ی تقسیم کار و ایجاد اشتغال

نویسنده: شارل ریست
مترجم: کریم سنجابی

کنه چنین نوشته بود: «کشاورزی سرچشمه ی تمام ثروت های دولت و همه ی افراد ملت است» (1). اسمیت از همان جمله ی اول کتاب خویش اعلام کرد که این عقیده غلط و بی اساس است و سرچشمه ی حقیقی ثروت هر ملت کار سالانه ی اوست. «کار سالانه ی هر ملت مایه ی اولی و اساسی است که تمام اشیاء مورد حاجت و مفید را برای او تهیه می کند و ملت آنها را به مصرف می رساند و شامل محصول مستقیم کار و تمام چیزهائی است که بوسیله ی آن از خارج خریداری می نماید».
در این جمله ی مشهور که باعث آن همه سوء تفاهمات و تعبیرات شده اسمیت مسلماً نخواسته است اثر و اهمیت نیروهای طبیعت و یا سرمایه را در تولید ثروت منکر شود.

هیچکس بیشتر از او، مگر شاید ژان باتیست سی، به اهمیت مقام سرمایه توجه ندارد (2). چنانکه توضیح خواهیم داد او حتی برای زمین خاصیت تولیدی مخصوصی قائل است، ولی با این عبارت اسمیت خواسته است از همان آغاز کتاب اتلاف نظر خود را با فیزیوکراتها ظاهر سازد. بنابراین، به نظر او در مرحله ی نهائی کار و کوشش آدمیست که هر سال توده ی اشیاء قابل مصرف را برای او تولید می کند، نه قوای طبیعت که بدون هدایت انسان نیروهای عقیم و بی فایده ای بیش نیستند. 

---

 

چگونه جامعه ی خود را بسازیم؟

نکته بسیار مهم این است که باید تا فرهنگ جامعه بر مبنای عقلانیت و منطق جهانی تری ساخت، به پیروی آن موارد دیگر خود متحول می شوند. وقتی حکومت ها در منطق گفتگو و فرهنگ را ببندند درواکنشهای ناآگاهانه ی فیزیکی و برخوردهای غیر منطقی باز خواهد شد. این از نظر علمی و روانشناسی اجتماعی بد ترین نوع برخورد است. اینگونه رفتارها برحسب نوع ،اندازه ،شدت و فراگیری آن ، واکنشهای بسیار نامطلوبی را در بر خواهد داشت. این عقده های سرکوب شده به صورت بسیار ناهنجارتری بروز خواهند نمود. نمونه بارز آن کشور عزیز خودمان است.یک خانم حتی اگربا حجاب کامل هم برای تاکسی کنار خیابان بایستد ده ها ماشین با منظورهای شرم آور دیگری جلو او ترمز می زنند، دعوت های نابجا، متلک پرانی و حتی نرخ گذاری می کنند و ... .

در خیابانها هم که خود شما بارها چگونگی مزاحمتها و متلک پرانی های عابرین گرامی را شاهد بوده اید. به عنوان کسی که حدود دویست شهر را در کشورهای اروپایی و غیر اروپایی از نزدیک دیده، عرض می کنم چنین پدیده های آزار دهنده ای آنهم در این ابعاد، در آنجا بچشم نمی خورد. پیامد های جانبی عدم برآورد منطقی نیازهای علمی، اجتماعی، غرایز جنسی و ... هم که به وفور مثل فرار مغزها و مهاجرت مردم ، قاچاق خواسته و نخواسته دختران. به کشورهای سطح پایین عربی و دیگر کشورها، همچنین ازدیاد اعتیاد در بین مردم و .... آشکارا قابل مشاهده است. لذا لازم است

جهان سوم

جهان سوم و پایگاه سوم 

تعابیری بودند که در سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ در فرانسه رایج شدند. پیتر ورسی در آوریل ۱۹۴۹ به استفاده کلود بورده از این اصطلاح اشاره کرده است. اما ژوزف لاو معتقد است ریشه این واژه را باید در اصطلاحموقعیت سوم (به اسپانیایی: Dritte-position) جست.

 کلمه‌ای که خوان پرون آن را در ۱۹۴۹ به کار برد. ژوزف لاو کاربرد عام جهان سوم را نیز به مربوط به دوران پس از کنفرانس باندونگ ۱۹۵۵ می‌داند.

کاربرد امروزین این واژه به آلفرد ساووی جمعیت نگار و تاریخ دان فرانسوی نسبت داده می‌شود که در ۱۴ اوت ۱۹۵۲ در مقاله‌ای در مجله ابزرواتور از این واژه برای نامگذاری کشورهای توسعه‌نیافته و درحال توسعه‌ای که خارج از دو بلوک قدرت قرار داشتند، استفاده کرد.

بیکاری و عوامل موثر آن

در این مقاله بر آن شده ایم تا نگاهی هر چند گذرا بر پدیده بیکاری و عوامل تاثیر گذار بر آن داشته باشیم. بیکاری را می توان از منظرهای متفاوت مورد کنکاش قرار داد و مسلماً پرداختن به چنین موضوع گسترده ای در یک مقاله نمی گنجد ولی سعی بر آن داریم تا نمایه ای از انواع بیکاری و عوامل موثر بر آن را مختصراً بررسی کنیم .

بیکار در اقتصاد به فردی گفته می شود که در سن کار ( ۱۵-۶۵ ) جویای کار باشد اما شغل و منبع درآمدی پیدا نکند.

بیکاری در کشور های مختلف با توجه به نوع فرهنگ و حتی شرایط اقلیمی و اوضاع سیاسی و اجتماعی از علل خاصی ناشی می شود و گاه از عوامل مشترک پیروی می کند. به عقیده برخی از تحلیل گران و محققان عامل اصلی ۷۰ درصد از ناهنجاریهای جامعه ناشی از بیکاری است، زیرا اشتغال می تواند از بروز بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی جلوگیری کند.

انسانها در کوششهای خود همواره سعی دارند نیازهای خود را ارضاء و به غایت مطلوب نزدیک شوند، از این رو اشتغال یکی از راههای اصلی و مهم نیل به این هدف تعریف می شود. همه انسانها به طور غریزی از بیکاری دائم رنج می برند و فراغت بیش از حد را کسل کننده می دانند. به عبارت دیگر لذت فراغت بدون کار و اشتغال قابل سنجش نیست.

اگر چه هر شخصی ویژگیهای شخصیتی و آمادگی ها و تمایلات خود را به محیط کار می برد ولی رفتار و نگرش ا و نسبت به شغلش بیش از هر عامل دیگر تحت تاثیر نوع شغل و شرایط کار و چگونگی برقرار کردن ارتباط با سایر افراد در محیط کاری است. با این اوصاف شخص ممکن است ضمن کار دچار حالتهای مختلفی نظیر احساس رضایت یا عدم رضایت، امنیت و عدم امنیت شغلی، فشار یا استرس و … شود و در مقابل هریک از این حالتها رفتارهای شغلی خاصی را از خود بروز دهد مانند کم کاری، غیبت و رها کردن شغل .

در حالت کلی می توان گفت با توجه به تفاوتهای فردی بین انسانها ( از نظر جسمانی و اجتماعی ) هر فردی قادر است با نوع خاصی از مشاغل حداکثر سازش را داشته باشد. هر جامعه ای برای تداوم حیات خود نیاز به کار دارد و انجام این کار قسمت اعظم از اوقات زندگی او را به خود اختصاص می دهد.

یکی از عوامل مهم در جلو گیری از بروز پدیده بیکاری ، ایجاد رضایت شغلی برای افراد است . با توجه به موارد ذکر شده می توان نتیجه گرفت رضایت شغلی، احساس روانی است که از عوامل اجتماعی نیز متاثر می باشد. از طرفی مطالعه و بررسی تاریخچه توسعه و تحول جوامع صنعتی نشان می دهد که نیروی انسانی ماهر و تعیلم یافته در تبدیل جوامع سنتی به صنعتی تاثیر انکار ناپذیری دارد و به همین اندازه در این تغییر بسیاری از کارگران فاقد این مهارت به جمع افراد بیکار اضافه می شوند.

پدیده بیکاری تا آن زمان که به شکل بسیط و پراکنده در حاشیه جوامع حضور دارد خطری جدی متوجه امنیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جامعه نیست ولی اگر پدیده یاد شده کم اهمیت تلقی شود، همین موضوع به ظاهر ساده، به تدریج سلامت و امنیت آن جامعه را در معرض خطری جدی قرار خواهد داد.

به هر حال کارکردن و داشتن شغل از ضروریات فردی و اجتماعی است . هر انسانی سر انجام باید عهده دار شغلی شود و به وسیله آن زندگی خویش را اداره و به جامعه خود خدمت کند. دوام یک جامعه به میزان کار افراد آن بستگی دارد و جوامعی پیشرفت می کنند که افراد آن در اشتغال کارآمدترند و سر انجام هر فردی با توجه به رغبتها و استعدادهای خود و نیازهای جامعه ، شغل مناسبی را بر می گزیند. عوامل متفاوتی در انتخاب شغل موثرند که عدم توجه به آنها گاهاً منجر به رها کردن شغل از سوی فرد و بیکاری وی می انجامد از این عوامل می توان به خصوصیات فردی، خصوصیات جسمانی ، تجارب شخص ، راهنمائیهای والدین،امکانات فردی و اجتماعی و .. اشاره کرد.